Page 25 - SLOEP! 2016-01

MAARTEN
Jan wees naar het schip van Tromp, schuin naar boven. In de achterste mast was een grote witte vlag gehesen. De pitjaarsvlag.
Een admiraal hees de pitjaarsvlag alleen als
hij met alle hoge of cieren wilde overleggen. Dat was meestal voor een zeeslag, of
tussen de gevechten door, als ze een
paar uur rust hadden. Maar nooit
tijdens een hevige vuurwisseling.
Het kon maar één ding betekenen.
‘Gooi drie man in een sloep,’ zei Michiel snel.
Nog voor hij goed en wel aan boord van de Breder- ode stond, wist Michiel al hoe laat het was. Ze hadden de oude Tromp half rechtop tegen een ton gezet. Hij ademde nog, maar zijn hemd was nat van het bloed.
‘Michiel mijn jongen,’ zei Tromp zacht. Hij glimlachte en pakte Michiels hand. Die kwam daardoor onder het bloed. Tromp pakte Michiels hand steviger vast.
‘De mannen hebben straks een nieuwe admiraal nodig.’
MAARTEN TROMP 1598-1653
Een bewogen carrière had deze zeeheld. Twee keer ge- vangen genomen, waarvan de eerste keer door een piraat waar hij als slaaf gebruikt werd, zo gaat het verhaal. De andere keer door Tunesiërs. Na zijn vrijlating klom hij,
Luitenant-Admiraal.
De naam Tromp sprak ook tot de verbeelding van een aan- tal dichters omdat hij zowel ‘troef’, ‘trompet’ als ‘kanon’ kon betekenen.
‘...iemand die niet met alle winden meezeilt, Michiel.’ Tromp kreunde en keek Michiel nog eenmaal aan, bui- ten adem. ‘Goede moed, Michiel... Houd goede...’
Toen stierf hij. |
(Bron: ‘Michiel de Ruyter’ een roman van Alex van Galen)
na heel wat strubbelingen onderweg, uiteindelijk op tot
VADERLAND
TROMP
ZEEHELD
DE
SLOEP!_01_2016 | 25