KNAPPE MEIDEN
Als ik even aanleg bij Brouwerij ’t IJ in Amsterdam en op het terras zit schuiven er knappe jonge meiden bij mij aan tafel. We raken aan de praat en drinken samen lekkere biertjes .
ZO’N AANBOD SLA JE NIET AF
Als ik zeg dat ik met mijn sloep ben dan reageren ze enthousiast. Oohhhh maar dan moet je echt even met ons mee gaan varen, wij hebben hier ook aangelegd. Tja, zo’n aanbod van een paar mooie meiden sla je niet af, althans, ik niet 🙂
AI… AI… AI…
We rekenen af en lopen naar de kade. Ik kijk naar mijn sloep en zoek hun bootje. Ik zie niks liggen, vooralsnog. Maar dan lopen de meiden naar een heel klein wankel stalen motorbootje. Ai ai ai… moet ik daarin vraag ik me af. Nou ja, na een kort twijfelmomentje stap ik toch in.
‘Ik kan mijn ogen niet
van haar afhouden’
ADEMBENEMEND
De stuurvrouw is adembenemend – goed in varen – (en mooi) en manoeuvreert over het IJ alsof ze er geboren is. Ik kan mijn ogen niet van haar af houden. Dat mijn broek zeiknat wordt en mijn leven eigenlijk aan een zijden draadje hangt deert mij niet. Ik geniet.
OORVERDOVENDE STILTE
Als we voor café De Pont varen, midden op het IJ, valt er een oorverdovende stilte… Het geluid van het pruttelende buitenboordmotortje is stilgevallen. De stuurvrouw is niet alleen ademend mooi maar weet ook van wanten.
‘Er zit iets in de schroef’ roept ze. Ik kijk toe hoe zij gezamenlijk en kordaat een plastic tas uit de schroef halen.
MAN… HELP EENS MEE!
Je zou zeggen man… help eens mee, maar luister, ten eerste kom maar eens tussen een paar sterke vrouwen, ten tweede, hoe mooi is dit om te zien, ten derde, ze hadden mij helemaal niet nodig…
ZOENEN
We varen nog een heerlijk tochtje door delen van Amsterdam, en terug bij mijn eigen sloep gekomen beloven we elkaar snel weer te zien, worden vrienden op Facebook, zoenen elkaar drie maal op de wang en gaan uit elkaar.
Een van mijn meest mooie ‘watermomenten’ en een herinnering die ik koester.
