WE HEBBEN ER ZIN IN
Als ik net een paar weken mijn nieuwe Cooper sloep heb, nodig ik een bevriend gezin uit om met ons een tocht van Loosdrecht naar Utrecht te varen. Het is voor mij de tweede maal als schipper op mijn nieuwe sloep. We willen lekker spareribs gaan eten aan de Oudegracht in de stad. Het is een warme dag en we hebben er zin in.
BAFFFF…
Als we bij de Weerdsluis aanmeren om de stad in te kunnen varen zien we ineens heel veel troep in het water. Het waaide wel een beetje en ik gebruikte mijn boegschroef om de sluis goed in te sturen. Dat was dus niet handig… alle troep kwam in de boegschroef. En baffff daar brak de veiligheidspin… einde verhaal voor de boegschroef… (veiligheidspin zit er zodat je motor dan niet kapot gaat).
KEREN ZONDER BOEGSCHROEF
Daar gingen we dus, verder zonder boegschroef… bij het restaurant aangelegd en heerlijk op het terras gesmuld van onze spareribs. Omdat het later werd, en het nog best een stukje terug varen is, zijn de moeders met de jongste kinderen van boord gegaan en met de trein naar huis. En toen kwam de uitdaging. Keren zonder boegschroef met een boot van bijna acht meter op de gracht die tien meter breed is.
‘Al die lui op het terras
wachten tot het mis gaat…’
SPANNEND
Mijn vriend knielde voor op de boeg om de boel daar in de gaten te houden. Onder de ogen van iedereen, het terras zat bomvol mensen, zonder mijn gezicht te verliezen, de sloep draaien… Al die lui zitten natuurlijk te wachten tot het misgaat. Best spannend kan ik je verklappen. Met twee slagen kreeg ik de sloep in de goede richting, dat ging uiteindelijk vrij relaxed. Mijn vriend ging op de boeg staan met zijn armen in de lucht en onder luid applaus voeren we de stad uit.
Dit Sloepverhaal wordt af en toe natuurlijk weer in geuren en kleuren verteld als we met vrienden aan het varen zijn.
‘Onder luid applaus de stad weer uit’
